Plastyka warg sromowych większych to zabieg polegający na korekcie wyglądu i przywrócenie funkcji warg sromowych większych poprzez ich zmniejszenie, zwiększenie i/lub ujędrnienie.
Technika zabiegu
Pacjentka układana jest w pozycji ginekologicznej, na skórę nakładany jest 10 proc. powidon jodu (braunol). Nacięcie można wykonać dowolnym narzędziem wybranym przez chirurga. Osobiście preferuję urządzenie o wysokiej częstotliwości radiowej (4 MHz), które umożliwia cięcie bez oparzeń, a także koagulację mono i bipolarną. Lipektomia jest zalecana w przypadku dużych złogów tłuszczu.
Po wycięciu nadmiaru skóry, zgodnie z zaznaczonymi liniami, brzegi rany powinny w dużej mierze pozostawać bez napięcia. Wielowarstwowe szycie jest zalecane w celu zmniejszenia ryzyka krwawienia pooperacyjnego, zamknięcia otwartego obszaru i martwych przestrzeni oraz zwiększenia spójności warg sromowych.
Można stosować szwy wchłanialne przerywane lub opóźnione, takie jak Monocryl 3–0 lub 4–0. Biegnąca lub przerywana wchłanialna nić monofilamentowa 5–0 najlepiej nadaje się do zamykania skóry. Według Gressa śródskórne techniki szycia nie są zalecane w chirurgii warg sromowych, ponieważ są mniej odporne na naprężenia mechaniczne niż ciągłe szwy skórne typu over-and-over.
Wyjątkiem jest górna część rany, równoległa do trzonu łechtaczki. Zastosowanie szwu śródskórnego w tym miejscu zapobiegnie późniejszemu uwidocznieniu miejsc wejścia i wyjścia igły. Niemniej jednak wydaje się, że zastosowanie śródskórnego szwu wchłanialnego monofilamentowego typu barbed suture wyeliminuje opisane powyżej obawy.
Czasami podczas zamykania skóry na poziomie tylnej szczeliny czołowej, zwłaszcza gdy skóra w tym miejscu jest wiotka, może dojść do deformacji typu trap-door. W takim przypadku należy wyciąć i zszyć trójkąt nadmiaru skóry warg sromowych dolnych z podstawą umieszczoną na bocznym nacięciu (trójkąt Burrowa).
Zmiany kształtu i napięcia warg sromowych większych można również osiągnąć poprzez puboplastykę, monsoplastykę lub zmodyfikowaną abdominoplastykę z trakcją w górę. Aby wzmocnić zwiotczałą skórę warg sromowych i wzmocnić efekt labiomajoraplastyki, proponuję zastosowanie również nici liftingujących.
Procedury dodatkowe
Labiomajoraplastyka może być z powodzeniem wykonywana wraz z innymi zabiegami kosmetycznymi narządów płciowych, takimi jak labiominoraplastyka i perineoplastyka. Gdy dominującym problemem pacjentki jest nadmiar skóry, to labiomajoraplastykę można połączyć również z powiększeniem objętości, za pomocą autologicznego przeszczepu tłuszczu.
Kolejność zabiegów jest istotna. Labiomajoraplastyka powinna być wykonywana przed labiominoraplastyką, co pozwala na lepszą ocenę stopnia redukcji warg sromowych mniejszych. Jednak według Gressa labioplastyka zarówno warg sromowych większych, jak i warg sromowych mniejszych w jednej sesji nie jest wskazana, ponieważ utrudnia to gojenie.
Opieka pooperacyjna
Pacjentka zostaje poinstruowana o konieczności przykładania okładów z lodu na srom co 30 minut przez pierwsze 24 godziny. Wszystkie pacjentki zgłaszają się na wizytę kontrolną w 7. dobie po zabiegu.
Pacjentki są edukowane, aby delikatnie przemywać operowany obszar wodą z mydłem cztery razy dziennie i po każdej wizycie w łazience, aby utrzymać ten obszar ciała w czystości, zminimalizować ryzyko infekcji i zapobiec tworzeniu się strupów wzdłuż nacięcia. Odradza się moczenie w wannie. Zalecane są wizyty kontrolne, po upływie: jednego tygodnia, sześciu tygodni i trzech miesięcy od zabiegu.
Po dwóch tygodniach pacjentka może zastosować także ucisk opuszkami palców wzdłuż linii blizny, aby przyspieszyć gojenie i uzyskać optymalną bliznę. Może również stosować specjalne kremy na bazie silikonu. Obrzęk pooperacyjny po zmniejszeniu warg sromowych większych zmniejsza się powoli i może trwać nawet do 1 roku. Ważne jest, aby przekazać pacjentce powyższe informacje przed zabiegiem.
Pułapki i powikłania
W swojej serii Labia Majoraplasty Alinsod zgłosił 5 proc. przedwczesnych pęknięć szwów, wymagających ponownego zszycia. Autor przypisał to aktywności fizycznej, która doprowadziła do rozciągnięcia krawędzi. Biorąc natomiast pod uwagę, że okolica krocza jest podatna na naprężenia mechaniczne, to zamknięcie rany, bez naprężeń, ma kluczowe znaczenie dla jej płynnego gojenia się. Jak już wspomniałem wcześniej, zbyt duże nacięcie skóry może też prowadzić do rozejścia się ujścia pochwy.
Kolejną pułapką, specyficzną dla labiomajoraplastyki, wynikającą ze zmniejszenia objętości, jest postrzeganie przez pacjentkę warg sromowych mniejszych, które mogą wydawać się jej w tym momencie większe niż przed zabiegiem.
autor tekstu:
dr n. med. Piotr Kolczewski – ginekolog plastyczny. Absolwent Pomorskiej Akademii Medycznej, prezes/wiceprezes (2017-2023) Polskiego Towarzystwa Ginekologii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej. Ordynator oddziału Oddziału Ginekologii i Położnictwa 109 szpitala Wojskowego w Szczecinie w latach 2010-2014. W latach 2014-2019 asystent oddziału Ginekologii Operacyjnej i Onkologicznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego.
Od ponad 20 lat zajmuje się leczeniem operacyjnym w zakresie szeroko pojętej ginekologii operacyjnej. Od wielu lat prowadzi szkolenia w zakresie uroginekologii i ginekologii plastycznej jak również jest czynnym uczestnikiem międzynarodowych konferencji.
Jest członkiem międzynarodowych towarzystw naukowych tematycznie związanych z operacjami rekonstrukcyjnymi i plastycznymi w ginekologii i uroginekologii ( IUGA, ICS, ESAG,PTGPiR ).
Tłumacz i redaktor naczelny polskiego wydania książki Michaela Goodmana: „Female Cosmetic and Reconstructive Gynecology” („Ginekologia Plastyczna – Chirurgia Narządów Intymnych Kobiety”) PZWL 2018.
Redaktor naukowy i autor podręcznika „Ginekologia Plastyczna – Techniki Małoinwazyjne” PZWL 2018.
Redaktor Naukowy kwartalnika „Ginekologia Plastyczna i Rekonstrukcyjna”
Aktualna aktywność naukowa obejmuje: wpływ Energy Based Devices na ścianę pochwy i skórę sromu, zastosowanie osocza bogatopłytkowego i fibryny bogatopłytkowej u kobiet z Female sexual disfunction.
- 1991 Staż podyplomowy Pomorska Akademia Medyczna ( PAM)
- 1991 Asystent w Zakładzie Patomorfologii PAM
- 1998 Specjalista Ginekologii i Położnictwa Szpital Szczecin Zdroje
- 1998 Nagroda okręgowej Izby Lekarskiej w Szczecinie za egzamin specialicyjny zdany z wyróżnieniem
- 1998 Prywatna praktyka ginekologiczna KOLMED
- 2005 Obrona rozprawy doktorskiej „ Polimorfizmy genetyczne w Nadciśnieniu Ciążowym”
- 2004 Asystent i Zastępca ordynatora w 109 Szpitalu Wojskowym w Szczecinie
- 2010 – 2014 Ordynator Oddziału Ginekologii i Położnictwa w 109 Szpitalu Wojskowym w Szczecinie
- 2012 Prywatna praktyka dedykowana ginekologii plastycznej i rekonstrukcyjnej ESTHEGYN
- 2014 – 2019 Asystent w klinice Ginekologii Operacyjnej i Onkologicznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego
- 2014 – 2018 Konsultant w Klinice Chirurgii Plastycznej w Szczecinie Artmedicalcenter
- 2017 Wiceprezes Polskiego Towarzystwa Ginekologii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej
- 2017 Konsultant w klinice MEDIFEM Warszawa
- 2018 Konsultant w klinice DOM LEKARSKI Szczecin
