Strona główna Ginekologia Zogniskowane ultradźwięki o wysokim natężeniu (HIFU) w ginekologii plastycznej

Zogniskowane ultradźwięki o wysokim natężeniu (HIFU) w ginekologii plastycznej

Technologia wykorzystująca fale dźwiękową o szczególnych parametrach HIFU( high intensity focused ultrasound, microfocused ultrasound), polega na przeniesieniu energii mechanicznej w formie fali ultradźwiekowej o określonym natężeniu przez różne środowiska tkankowe, wywołując w miejscu będącym celem działania efekt termiczny polegający na wzroście temperatury.

Mechanizm działania w tkankach

Przetwornik urządzenia wytwarza ściśle zdefiniowaną, zogniskowaną falę energii dźwiękowej skierowaną w określony punkt w tkance. Zaabsorbowana energia wywołuje międzycząsteczkowe wibracje, a w następstwie podniesienie temperatury (60 – 63 stopnie Celcjusza) wystarczającej do denaturacji kolagenu. W wyniku tego dochodzi do powstania stref uszkodzenia termicznego w ściśle określonym obszarze tkanki (TIZ – Thermal Injury Zone albo TCP Thermal Coagulation Point)

Co ciekawe, nieskupione „fragmenty” fali dźwiękowej wytwarzają wokół punku końcowego temperaturę niewystarczającą do denaturacji kolagenu, a tym samym ograniczają strefę termicznego uszkodzenia do 1 – 1,5 mm3.

W urządzeniach stosowanych w medycynie estetycznej i ginekologii estetycznej charakterystyka jest następujaca: każdy wystrzał wytwarza 25 mm liniowy obszar TIZ ( thermal injuty zone – strefa uszkodzenia termicznego), a ilość TIZ wynosi od 17 do 25 na linię w odstępach 1,1 do 1,5 mm w zależności od przetwornika. Równoległe liniowe obszary TIZ układają się co około 3 mm, tworząc podobny do kratki obszar strefy TIZ z leżącą w jej oczkach tkanką nie poddaną działaniu zogniskowanej fali dźwiękowej. Ten model kontrolowanego uszkodzenia podobny jest do modelu opisywanego w laserach frakcyjnych CO2.

Efekt biologiczny

Podobnie jak przypadku laserów efekt biologiczny HIFU jest wynikiem podniesienia temperatury tkanki w obszarze TIZ , co wywołuje w tkance nieuszkodzonej (oczkach kratki) pobudzenie fibroblastów, którego wynikiem jest neokolagenogeneza oraz neoelastogeneza. Końcowym efektem jest wzrost ilości kolagenu, zwiększenie napięcia skóry i jej pogrubienie.

W porównaniu jednak do lasera, poziom neokolagenogenezy i neoelastogenezy jest większy, a końcowy punkt ogniskowania fali ultradźwiękowej wynosi nawet do 4,5 mm. W przypadku lasera CO2 są to 1,2 mm.

W porównawczych badaniach histologicznych wycinków pobranych ze skóry ,przed i po ekspozycji na HIFU wykazano zwiększenie o 23 % ilości kolagenu, bardziej regularny układ włókien elastycznych (prostsze i bardziej równoległe) oraz pogrubienie skóry.

Kliniczne zastosowania HIFU

Pierwsze doniesienia o zastosowaniu technologii frakcyjnej HIFU w medycynie estetycznej pojawiły się w 2008 roku (White i wsp.), a technologia ta w 2009 została zaaprobowana przez FDA w celu podnoszenia opadającego łuku brwiowego ( blepharoplastyka).

Zachęciło to producentów do dalszego rozwoju technologii i jej aplikacji w innych obszarach ciała.

Obecnie technologia frakcyjna HIFU stosowana jest do odmładzania twarzy, konturowania ciała i liftingu pochwy.

Ekstrapolując wyniki badań i efektów klinicznych technologii HIFU z dermatologii i medycyny estetycznej do ginekologii plastycznej można spodziewać się efektów lepszych niż przy laserach, szczególnie, jeżeli porównamy głębokość penetracji (laser CO2 do 1,2mm, a HIFU do 4,5 mm).

Na świecie jest kilkanaście urządzeń HIFU przeznaczonych do ginekologii plastycznej. Należy podkreślić, iż urządzenie zastosowane w programie „ Intymne Metamorfozy” jest jedynym urządzeniem posiadającym europejski certyfikat medyczny tzn, iz testy kliniczne potwierdzające jego skuteczność i bezpieczeństwo

Wskazania do zastosowania HIFU w ginekologii plastycznej to :

  • Lifting skóry sromu i krocza
  • Obkurczanie pochwy
  • Leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu

Dr med. Piotr Kolczewski – specjalista ginekologii i położnictwa. Absolwent Pomorskiej Akademii Medycznej, Wiceprezes Polskiego Towarzystwa Ginekologii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej.Ordynator oddziału Oddziału Ginekologii i Położnictwa 109 szpitala Wojskowego w Szczecinie w latach 2010-2014 . W latach 2014-2019 asystent oddziału Ginekologii Operacyjnej i Onkologicznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego.

Od ponad 20 lat zajmuje się leczeniem operacyjnym w zakresie szeroko pojętej ginekologii operacyjnej. Od wielu lat prowadzi szkolenia w zakresie uroginekologii i ginekologii plastycznej jak również jest czynnym uczestnikiem międzynarodowych konferencji.

Jest członkiem międzynarodowych towarzystw naukowych tematycznie związanych z operacjami rekonstrukcyjnymi i plastycznymi w ginekologii i uroginekologii ( IUGA, ICS, ESAG,PTGPiR ).

Tłumacz i redaktor naczelny polskiego wydania Michael Goodman Female Cosmetic and Reconstructive Gynecology – Ginekologia Plastyczna – Chirurgia Narządów Intymnych Kobiety PZWL 2018

Redaktor naukowy i autor podręcznika Ginekologia Plastyczna – Techniki Małoinwazyjne PZWL 2018

Redaktor Naukowy Kwartalnika Ginekologia Plastyczna i Rekonstrukcyjna

Aktualna aktywność naukowa obejmuje: wpływ Energy Based Devices na ścianę pochwy i skórę sromu, zastosowanie osocza bogatopłytkowego i fibryny bogatopłytkowej u kobiet z Female sexual disfunction.