Przez trzy dni stolica Polski gościła ekspertów z całego świata podczas kongresu European Hair Research Society (EHRS). Tematem przewodnim tegorocznej edycji były postępy w diagnostyce i leczeniu chorób owłosionej skóry głowy, w tym łysienia androgenowego, plackowatego i bliznowaciejącego.
W czwartek i piątek uczestnicy mogli wziąć udział w prowadzonych przez polskich specjalistów: dr hab. n. med. Adrianę Rakowską, dr hab. n. med. Annę Waśkiel – Burnat oraz prof. dr hab. n. med. Lidię Rudnicką warsztatach trychoskopii. Zajęcia obejmowały diagnostykę różnicową najczęstszych form łysienia, a także obrazowanie takich schorzeń jak liszaj płaski mieszkowy, toczeń rumieniowaty czy grzybica skóry owłosionej. Nie zabrakło też praktycznych quizów i przypadków trudnych diagnostycznie – m.in. łysienia polekowego, kiły wtórnej, „uncombable hair syndrome” czy mycosis fungoides.
Jednym z częściej omawianych podczas kongresu tematów były JAK-inhibitory – przełomowe leki stosowane w leczeniu ciężkich postaci łysienia plackowatego. W sesji „Challenges and Opportunities in the Management of Severe Alopecia Areata”, eksperci z Australii, Polski, Hiszpanii i USA podzielili się swoimi doświadczeniami w stosowaniu takich substancji jak baricytynib i ritlecytynib.
Jak podkreśla prof. dr hab. n. med. Lidia Rudnicka, każdy przypadek łysienia wymaga diagnostyki przeprowadzonej przez lekarza dermatologa, bo jest ono objawem medycznym ponad 500 różnych chorób i ma zawsze jakąś przyczynę, często ogólnoustrojową: genetyczną, hormonalną, zapalną, nowotworową, polekową lub inną. Błędne lub zbyt późne rozpoznanie przyczyny łysienia może powodować nieodwracalną utratę włosów, a nawet stanowić zagrożenie życia szczególnie wtedy, gdy jest ono objawem poważnej choroby ogólnoustrojowej, dlatego już w przypadku występowania pierwszych objawów łysienia należy zgłosić się do dermatologa. Tylko lekarz ma narzędzia i wiedzę niezbędną do przeprowadzenia wywiadu lekarskiego, badania lekarskiego, wykonania procedur diagnostycznych(w tym np. biopsji) i zlecenia badań dodatkowych
Jeśli łysienie jest objawem choroby niezwiązanej z dermatologią (np.: nowotwory, białaczki, choroby tarczycy, choroby przytarczyc, cukrzyca, krwawienie z przewodu pokarmowego, niedokrwistość, zaburzenia wchłaniania) dermatolog kieruje pacjenta do odpowiedniego specjalisty. Jeśli łysienie jest objawem choroby dermatologicznej, takiej jak np..: łysienie androgenowe, łysienie plackowate, liszaj płaski mieszkowy, toczeń rumieniowaty, wyłysiejące zapalenie mieszków włosowych itd., to także tylko lekarz ma wiedzę o skuteczności i bezpieczeństwie leków stosowanych w tych chorobach oraz uprawnienia do wystawiania recept na te leki.
Łysienie jest złożonym zadaniem diagnostycznym i terapeutycznym. Zdecydowanie nie jest jedynie problemem estetycznym. – podkreśla prof. Rudnicka – Nie wystarczy suplementacja, zwłaszcza z tak popularną biotyną, tym bardziej, że według FDA stosowanie biotyny na „wypadnie włosów” bez udowodnionego niedoboru jest błędem, biotyna zafałszowuje bowiem wyniki niektórych badań laboratoryjnych, np.: dotyczących nadczynności tarczycy, kortyzolu, parathormonu czy testosteronu. Zmienia też wynik testu ciążowego czy testu troponiny stosowanego w diagnozie zawału serca, co może być bardzo niebezpieczne dla pacjenta.
W kongresie EHRS 2025 uczestniczyło ponad 600 lekarzy. Było to spotkanie najwybitniejszych ekspertów z całego świata z dziedziny wypadania włosów i zapalnych chorób skóry głowy, którzy są często pionierami w swoich dziedzinach.
materiały: FörsterConsulting
