W maju 2024 ” Pharmaceuticals” opublikował na swoich łamach artykuł , którego jestem współautorem na temat porównania mało inwazyjnych metod leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu ( WNM).
Wyniki badania pokazują, że ten kierunek działań w zakresie WNM , szczególnie postaci o niewielkim nasileniu ma głęboki sens.
Link do artykułu https://www.mdpi.com/1424-8247/17/5/622
Małoinwazyjne leczenie WNM obejmujące terapie oparte na EBD (energy based devices), terapie autologiczne czy terapie oparte o iniekcje zwiększające ciśnienie śródcewkowe (bulging agents) zyskują na popularności z uwagi na skuteczność, a przede wszystkim bezpieczeństwo i praktycznie brak powikłań.
Popularne w Polsce i w wielu krajach zabiegi pętlowe (TVT, TOT) są niezwykle skuteczne, z drugiej jednak strony mają pewne ograniczenia wynikające z ich inwazyjnego charakteru jak też możliwych odległych powikłań wynikających z obecności implantu.
Problemy wynikające z ich stosowania doprowadziły w Wielkiej Brytanii do szeroko zakrojonej dyskusji społecznej w wyniku czego procedury chirurgiczne z użyciem siatek polipropylenowych zarówno w leczeniu WNM jak i obniżenia narządów miednicy (POP) zostały wstrzymane ,choć nie zabronione (paused, not banned).
Decyzja ta została podjęta po opublikowaniu w lipcu 2020 r. raportu przez Niezależny Przegląd Bezpieczeństwa Leków i Wyrobów Medycznych, któremu przewodniczyła Julia Cumberlege. W raporcie tym zalecono natychmiastowe wstrzymanie stosowania siatek chirurgicznych w przypadku wysiłkowego nietrzymania moczu i obniżenia narządów miednicy do czasu spełnienia określonych warunków, dotyczących szczegółowych informacji o pacjentach i ustanowienia narodowego rejestru w celu śledzenia wyników.
Od tego czasu brytyjska Narodowa Służba Zdrowia (NHS) pracuje nad ustanowieniem jaśniejszych wytycznych, poprawą informacji dla pacjentów i zapewnieniem, że zgoda jest w pełni świadoma, a pacjenci rozumieją potencjalne ryzyko i korzyści.
Link do aktualizowanej wersji raportu. https://www.gov.uk/government/publications/independent-medicines-and-medical-devices-safety-review-update-report-on-government-implementation/independent-medicines-and-medical-devices-safety-review-update-report-on-government-implementation
W poszukiwaniu metod mało inwazyjnych w leczeniu WNM w ostatnim czasie uwagę przyciągnęła dopochwowa radiofrekwencja (RF), a także podawanie nieusieciowanego kwasu hialuronowego (NCLHA) wraz z hydroksyapatytem wapnia (CaHA).
Przedstawione badanie porównawcze tych metod oceniało skuteczność i bezpieczeństwo tych technologii działających osobno i w leczeniu skojarzonym.
Metody: Sześćdziesiąt kobiet z łagodnym do umiarkowanego SUI, w wieku od 46 do 76 lat (średnia wieku 63,2) podzielono na trzy grupy przeznaczone do różnych metod leczenia: grupa I, tylko dopochwowe leczenie RF, grupa II, tylko docewkowe wstrzyknięcie NCLHA plus CaHA, grupa III, leczenie skojarzone obejmujące pojedyncze docewkowe wstrzyknięcie NCLHA plus CaHA, a następnie cztery dopochwowe aplikacje RF w odstępach 3-5 dni. Efekty kliniczne leczenia oceniano za pomocą ICIQ-LUTSqol (wersja polska) i UDI-6. Wyniki: Uzyskane wyniki sugerują, że objawy SUI i jakość życia pacjentek uległy znacznej poprawie w każdej grupie po terapii w porównaniu z poziomami sprzed leczenia i były bardziej trwałe w trzeciej grupie HA + RF w porównaniu z HA lub grupą .
Podsumowując, pacjentki leczone wyłącznie dopochwową bipolarną terapią RF zgłosiły poprawę w zakresie wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM), o czym świadczy znaczna poprawa wyników ICIQ-SF i UDI-6 w 8-tygodniowej obserwacji, z niewielkim pogorszeniem w tym zakresie obserwowanym w 6 miesiącu obserwacji.
Również nasza grupa otrzymująca tylko pojedyncze wstrzyknięcie okołocewkowe NCLHA plus CaHA wykazała poprawę objawów WNM , ocenianą za pomocą ICIQ-SF i UDI-6, która utrzymywała się do 6 miesięcy po leczeniu.
Grupa otrzymująca połączenie dopochwowego leczenia RF i iniekcji okołocewkowej NCLHA wykazała największą poprawę w zakresie SUI, potwierdzoną wynikami ICIQ-SF i UDI-6, która była jeszcze bardziej znacząca po 6 miesiącach od leczenia. Odkrycie to potwierdziło nasze założenie o synergii między tymi dwiema metodami.
autor tekstu:
dr n. med. Piotr Kolczewski – ginekolog plastyczny. Absolwent Pomorskiej Akademii Medycznej, prezes/wiceprezes (2017-2023) Polskiego Towarzystwa Ginekologii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej. Ordynator oddziału Oddziału Ginekologii i Położnictwa 109 szpitala Wojskowego w Szczecinie w latach 2010-2014. W latach 2014-2019 asystent oddziału Ginekologii Operacyjnej i Onkologicznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego.
Od ponad 20 lat zajmuje się leczeniem operacyjnym w zakresie szeroko pojętej ginekologii operacyjnej. Od wielu lat prowadzi szkolenia w zakresie uroginekologii i ginekologii plastycznej jak również jest czynnym uczestnikiem międzynarodowych konferencji.
Jest członkiem międzynarodowych towarzystw naukowych tematycznie związanych z operacjami rekonstrukcyjnymi i plastycznymi w ginekologii i uroginekologii ( IUGA, ICS, ESAG,PTGPiR ).
Tłumacz i redaktor naczelny polskiego wydania książki Michaela Goodmana: „Female Cosmetic and Reconstructive Gynecology” („Ginekologia Plastyczna – Chirurgia Narządów Intymnych Kobiety”) PZWL 2018.
Redaktor naukowy i autor podręcznika „Ginekologia Plastyczna – Techniki Małoinwazyjne” PZWL 2018.
Redaktor Naukowy kwartalnika „Ginekologia Plastyczna i Rekonstrukcyjna”
Aktualna aktywność naukowa obejmuje: wpływ Energy Based Devices na ścianę pochwy i skórę sromu, zastosowanie osocza bogatopłytkowego i fibryny bogatopłytkowej u kobiet z Female sexual disfunction.
- 1991 Staż podyplomowy Pomorska Akademia Medyczna ( PAM)
- 1991 Asystent w Zakładzie Patomorfologii PAM
- 1998 Specjalista Ginekologii i Położnictwa Szpital Szczecin Zdroje
- 1998 Nagroda okręgowej Izby Lekarskiej w Szczecinie za egzamin specialicyjny zdany z wyróżnieniem
- 1998 Prywatna praktyka ginekologiczna KOLMED
- 2005 Obrona rozprawy doktorskiej „ Polimorfizmy genetyczne w Nadciśnieniu Ciążowym”
- 2004 Asystent i Zastępca ordynatora w 109 Szpitalu Wojskowym w Szczecinie
- 2010 – 2014 Ordynator Oddziału Ginekologii i Położnictwa w 109 Szpitalu Wojskowym w Szczecinie
- 2012 Prywatna praktyka dedykowana ginekologii plastycznej i rekonstrukcyjnej ESTHEGYN
- 2014 – 2019 Asystent w klinice Ginekologii Operacyjnej i Onkologicznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego
- 2014 – 2018 Konsultant w Klinice Chirurgii Plastycznej w Szczecinie Artmedicalcenter
- 2017 Wiceprezes Polskiego Towarzystwa Ginekologii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej
- 2017 Konsultant w klinice MEDIFEM Warszawa
- 2018 Konsultant w klinice DOM LEKARSKI Szczecin
Artykuł dostępny także w magazynie „Nowy Gabinet Ginekologiczny”
